Δύο πραγματικότητες σε μια συνείδηση

Αν και την τελευταίο καιρό, η Google βρίσκεται στο στόχαστρο ακτιβιστικών ομάδων, αλλά και κρατικών οργανισμών, όσον αφορά τις ολιγοπωλιακές πρακτικές της, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι κατάφερε να ταράξει τα νερά της αγοράς, όταν πριν από ένα περίπου χρόνο, παρουσίασε το προϊόν Google Glass.

Πρόσφατα, ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία των ΗΠΑ, το Beth Israel Deaconness Medical Center στη Βοστώνη, ανακοίνωσε ότι οι γιατροί, αρχικά στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, θα χρησιμοποιούν τα Google Glass, ώστε να έχουν πρόσβαση σε πληροφορία, χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους από τον ασθενή.

Πριν από λίγο καιρό, η startup Emotient χρηματοδοτήθηκε με 6 εκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να εξελίξει μια εφαρμογή που θα επιτρέπει στον κάτοχο των Google Glass να αναγνωρίζει ανθρώπινα συναισθήματα. Η τεχνική αναμένεται να εφαρμοστεί αρχικά στο χώρο του retail, όπου οι εργαζόμενοι θα είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα των αγοραστών.

Στη δυναμική είσοδο της Google στον τομέα των εφαρμογών Augmented reality, η Facebook απάντησε πρόσφατα με την εξαγορά της Oculus, πληρώνοντας σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δολάρια για ένα προϊόν που πρακτικά δεν είχε γίνει εμπορεύσιμο. Το προϊόν της Oculus δίνει τη δυνατότητα στο χρήστη του να “ενταχθεί” μέσα στη ψηφιακή πραγματικότητα, όπως σε ένα video game η σε μια αλληλεπιδραστική ταινία.

Αυτό που συμβαίνει αξίζει την προσοχή μας, όχι τόσο γιατί αποτελεί μια νέα τάση, δεδομένου ότι ο όρος “virtual reality” είναι γνωστός από τη δεκαετία του 80, όσο γιατί πλέον η διαθέσιμη τεχνολογία επιτρέπει την υλοποίηση εφαρμογών που μπορούν να “ξεγελάσουν” τις ανθρώπινες αισθήσεις και να δώσουν πραγματική μορφή σε ένα ψηφιακό κόσμο ή να συνθέσουν ομαλά το πραγματικό με το ψηφιακό.

Οι εφαρμογές που μπορούν να προκύψουν περιορίζονται μόνο από τη φαντασία των developers, αλλά και από τις αντιστάσεις του κοινού που βλέπει μια απειλή όσον αφορά την κατάχρηση των προσωπικών δεδομένων. Ένα δεύτερο ενδιαφέρον πεδίο παρατήρησης, αφορά στη δυνατότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να προσαρμοστεί στη σύνθεση της ψηφιακής με την αναλογική πραγματικότητα, διατηρώντας διακριτά όρια.

του Γιάννη Μουρατίδη

Leave a Reply