Η τεχνολογία δεν είναι πλέον ένα κομμάτι του πολιτισμού μας, αλλά ένα συστατικό που έχει διαχυθεί μέσα του και αποτελεί ένα αδιαχώριστο στοιχείο της ουσίας του
Τον περασμένο Μάιο, το Πεντάγωνο των ΗΠΑ αποχαρακτήρισε το έγγραφο “CONOP 8888”, το οποίο μέσες άκρες αναφέρει τις διαδικασίες που θα ακολουθήσουν οι μηχανισμοί της χώρας σε μια ενδεχόμενη επίθεση από ζόμπι. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του Πενταγώνου, η επίθεση από ζόμπι δεν θεωρείται ρεαλιστική, αλλά χρησιμεύει ως σενάριο για την προσομοίωση άλλων απειλών, μια εκ των οποίων είναι ένα τεχνολογικό blackout.
Τον Σεπτέμβριο του 1859, ο Βρετανός αστρονόμος Richard Carrington έκανε την πρώτη επίσημη καταγραφή ηλιακής καταιγίδας. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, τα οπτικά και μαγνητικά φαινόμενα που προκάλεσαν οι ηλιακοί άνεμοι ήταν ορατά στο San Salvador και τη Honolulu. Αυτό που δε γνώριζε ο Carrington ήταν ότι είχε παρατηρήσει και την ισχυρότερη καταιγίδα που έχει καταγραφεί από τότε μέχρι σήμερα. Εκείνη την εποχή, η καταιγίδα προκάλεσε ελάχιστα προβλήματα κυρίως σε τηλεγραφικά σύρματα.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, μια καταιγίδα ίδιας έντασης είναι πιθανό να χτυπήσει τη Γη πριν από το 2022. Αυτή τη φορά όμως τα αποτελέσματά της στον ανθρώπινο πολιτισμό θα είναι καταστροφικά. Μια δημοσίευση του National Research Councilαναφέρει ότι μια ηλιακή καταιγίδα με την ένταση αυτής του 1859, θα οδηγούσε σε καταστροφές των υποδομών στις ΗΠΑ, οι οποίες θα χρειάζονταν από 4 έως 10 χρόνια για να επιδιορθωθούν και θα κόστιζαν τρισεκατομμύρια δολάρια. Αναλογικά, τα μεγέθη είναι πολύ μεγαλύτερα σε παγκόσμια κλίμακα. Το πρώτο δίκτυο που θα κατέρρεε είναι το ηλεκτρικό και μαζί του θα παρέσερνε και τα δίκτυα υπολογιστών που είναι άμεσα εξαρτημένα.
Η τεχνολογία δεν είναι πλέον ένα κομμάτι του πολιτισμού μας, αλλά ένα συστατικό που έχει διαχυθεί μέσα του και αποτελεί ένα αδιαχώριστο στοιχείο της ουσίας του. Δύσκολα κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει τα τεράστια οφέλη της. Τα φώτα των δρόμων περιόρισαν την εγκληματικότητα και έδωσαν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ξεφύγουν από τον ρυθμό του Ήλιου. Τα μεταφορικά μέσα έχουν μικρύνει το γύρο του κόσμου από τις 80 μέρες σε λιγότερο από 24 ώρες. Τα ιατρικά βοηθήματα έχουν διπλασιάσει το προσδόκιμο ζωής από το 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Και οι υπολογιστές έχουν επεκτείνει τις υπολογιστικές δυνατότητες του ανθρώπινου νου σε επίπεδα που ήταν ασύλληπτα πριν το 1950, δηλαδή μόλις 60 χρόνια πριν από τη χρονιά που ζούμε.
Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία μας κλείνει το μάτι με μια νέα υπόσχεση. Την επέκταση του χρόνου ζωής ή ακόμα και την αθανασία. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να επέμβουν στο γενετικό κώδικα και να τον ξαναγράψουν, ενώ άλλοι θεωρούν ότι θα μπορέσουν να μεταφέρουν την ανθρώπινη συνείδηση σε έναν υπολογιστή, απελευθερώνοντάς την από το φθαρτό σώμα.
Ο άνθρωπος νιώθει μεγαλειώδης, θεωρώντας ότι έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει τη φύση. Κάθε νέα τεχνολογική καινοτομία μας φέρνει πιο κοντά σε αυτήν την αίσθηση. Ή μήπως την ψευδαίσθηση; Για αυτό το δίλημμα υπάρχουν αρκετά στοιχεία που μας βοηθούν να αναρωτηθούμε. Ένα από αυτά είναι η ζωή των μικροβίων. Οι απλοί αυτοί οργανισμοί κατοικούν στον πλανήτη δισεκατομμύρια χρόνια πριν από εμάς και στο πέρασμα των χρόνων έχουν δείξει εντυπωσιακή προσαρμοστικότητα και αλληλεγγύη. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι άνθρωποι έφτιαξαν “όπλα” για να εξοντώσουν τα μικρόβια και σύμφωνα με πρόσφατες ιατρικές έρευνες, ανακαλύπτουμε ότι σκοτώναμε κάποια που ήταν “φιλικά” και επιπλέον ότι έχουμε κάνει τα “εχθρικά” ανθεκτικότερα στις επιθέσεις μας. Η επιστροφή της φυματίωσης, αλλά και εξάρσεις ιών, όπως ο Ebola, πλήττουν αρκετά την εικόνα της υπεροχής μας.
Ένα δυνατό φτέρνισμα του Ήλιου, ένα καταπιεσμένο υπέρ – ηφαίστειο ή ένας βράχος που έκανε τη λάθος σπόντα, μπορούν να αλλάξουν την εικόνα του πολιτισμού μας μέσα σε λίγα 24ωρα. Προτιμούμε να ξεθωριάζουμε αυτούς τους φόβους, χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα. Όμως στην πράξη τους ενσωματώνουμε σε οτιδήποτε δημιουργούμε. Τα προϊόντα της τεχνολογίας είναι ανθρώπινα δημιουργήματα που εμπεριέχουν τους φόβους των δημιουργών τους. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που η τεχνολογία συχνά αποτυγχάνει.
Προφανώς και δεν μπορούμε 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι να γυρίσουμε στις σπηλιές και να ζήσουμε μια πιο φυσική ζωή. Μπορούμε όμως να κοιτάξουμε λίγο καλύτερα μέσα μας και να διαχειριστούμε τους φόβους μας. Ίσως αυτός είναι ο δρόμος για να γίνουμε πραγματικά μεγαλειώδεις.
Γιάννης Μουρατίδης