Mια ιδέα μπορεί να δημιουργήσει disruption, χωρίς απαραίτητα να τροφοδοτείται από μια μεγάλη δεξαμενή χρημάτων. O Kanav Kahol, ως ερευνητής του πανεπιστημίου της Arizona, ήθελε να βρει λύσεις που θα μειώσουν το κόστος των ιατρικών διαγνωστικών εξετάσεων. Απογοητευμένος επειδή δεν μπορούσε να εξασφαλίσει πόρους, γύρισε στην πατρίδα του, το Νέο Δελχί, όπου αποφάσισε να προσεγγίσει το στόχο του με ένα διαφορετικό τρόπο.
Ο Kahol είχε παρατηρήσει ότι οι ιατρικές συσκευές έχουν πολλές ομοιότητες και βασίζονται σε σχετικά φθηνά υλικά, κατά κύριο λόγο αισθητήρες. Όμως οι εταιρείες προκειμένου να δημιουργήσουν υπεραξία, κατασκευάζουν από τα απλά υλικά πολύπλοκα συστήματα, τα οποία χρειάζονται και ειδική εκπαίδευση για τη λειτουργία τους.
Η ιδέα του Kahol ήταν να χρησιμοποιήσει τα ίδια εξαρτήματα για την κατασκευή μιας απλούστερης και περισσότερο ανοιχτής συσκευής διαγνωστικών εξετάσεων. Η συσκευή που σε μορφή πρωτοτύπου, με αρχικό κόστος 11000 δολάρια, έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 2011. Ονομάζεται Swasthya Slate που σημαίνει Health Tablet και βασίζεται σε ένα Android tablet και εξειδικευμένους αισθητήρες. Στην πρώτη έκδοση, η συσκευή μπορούσε να κάνει πλήρες εγκεφαλογράφημα, να μετρήσει θερμοκρασία, αρτηριακή πίεση, να κάνει βασικές αναλύσεις αίματος. Σήμερα, το Health Tablet μπορεί να πραγματοποιήσει 33 διαγνωστικές εξετάσεις και το κόστος του έχει μειωθεί στα 800 δολάρια
Τον περασμένο Μάρτιο, η κυβέρνηση της Ινδίας αποφάσισε να χρησιμοποιήσει4250 συσκευές για ένα πιλοτικό πρόγραμμα προληπτικής ιατρικής σε έξι επαρχίες της βόρειας Ινδίας. Προσωρινά, το Health Tablet δεν είναι εγκεκριμένο από τηνFDA, αλλά αυτό δεν είναι εμπόδιο για την εταιρεία του Kahol να απευθυνθεί σε συστήματα περίθαλψης εκτός των ΗΠΑ και ειδικά σε περιοχές, όπου η πρόσβαση σε ένα διαγνωστικό κέντρο δεν είναι εύκολη.
Ο Kahol φαίνεται πως πέτυχε να δημιουργήσει ένα disruption στην αγορά της υγείας, το οποίο επηρεάζει ταυτόχρονα δύο κατεστημένα. Το ένα είναι η ελλιπής παροχή υπηρεσιών υγείας σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού και το άλλο είναι η κυριαρχία μεγάλων εταιρειών κατασκευής ιατρικών μηχανημάτων.
Μικρότερης ή μεγαλύτερης έντασης disruptions συμβαίνουν πλέον παγκοσμίως σε καθημερινή βάση. Το Uber αλλάζει το τοπίο στην αγορά των υπηρεσιών ταξί, τοAirbnb μεταβάλει την αγορά του τουρισμού και το Taxisnet αλλάζει τη σχέση πολιτών και επιχειρήσεων με τις εφορίες και τους λογιστές.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το disruption είναι μια ακόμα μοδάτη λέξη, δεδομένου ότι ένα ταξίδι στην ιστορία θα μας αποκαλύψει “disruptions” που έχουν γίνει ακόμα και χιλιάδες χρόνια πριν. Ωστόσο, σήμερα υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Τα disruptions γίνονται με τεράστια ταχύτητα και συχνά με πολύ μικρές επενδύσεις. Αυτό από τη μια είναι συναρπαστικό για όσους τα παρατηρούν χωρίς να επηρεάζονται από τις δονήσεις που δημιουργούν, αλλά για όσους βρίσκονται μέσα στη σεισμική ζώνη είναι μερικές φορές τρομακτικό.
Πριν από ένα έτος έγραψα ένα άρθρο για τη χρήση των ρομπότ σε επιχειρηματικές εφαρμογές και έκανα την υπόθεση ότι κάποιες εργασίες κινδυνεύουν, έχοντας όμως στο νου μου μια μελλοντική εικόνα πέντε ή και παραπάνω ετών. Πριν από μερικούς μήνες, εργαζόμενοι σε μεγάλη αλυσίδα γρήγορου φαγητού στις ΗΠΑ, έκαναν πορεία διαμαρτυρίας, επειδή η εταιρεία ανακοίνωσε ένα πιλοτικό πρόγραμμα χρήσης ρομπότ στο στάδιο προετοιμασίας και packaging των φαγητών.
Πρόσφατα. το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης δημοσίευσε μια μελέτη σχετικά με τις δαπάνες σε Έρευνα και Ανάπτυξη στην Ελλάδα για το 2013. Το συνολικό ποσό είναι αστείο, ειδικά αν συγκριθεί με δαπάνες άλλων χωρών ή ακόμα και εταιρειών.H Dyson, για παράδειγμα που φτιάχνει κυρίως ηλεκτρικές σκούπες, έχει προϋπολογισμό R&D περίπου 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια για την ερχόμενη τετραετία. Οι δαπάνες της Ελλάδας σε όλους τους τομείς για το 2013 ήταν περίπου 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ.
Με την πρώτη ματιά, η εικόνα είναι δυσάρεστη. Ωστόσο, παραδείγματα, όπως αυτό του Kahol, αποδεικνύουν ότι μια ιδέα μπορεί να δημιουργήσει disruption,χωρίς απαραίτητα να τροφοδοτείται από μια μεγάλη δεξαμενή χρημάτων. Με την ανεργία των νέων να χτυπάει ποσοστά πάνω από 50%, αυτή η προοπτική δείχνει όμορφη, τουλάχιστον για όσους βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο.
του Γιάννη Μουρατίδη