Τον περασμένο Μάιο, το διοικητικό συμβούλιο της Deep Knowledge Venture, μιας εταιρείας venture capital με έδρα στο Hong Kong, απέκτησε ένα νέο μέλος, τον κύριο VITAL. Όμως ο VITAL (Validating Investement Tool for Advancing Life Sciences) δεν ήταν άνθρωπος, αλλά ένας αλγόριθμος που έχει την ικανότητα να εξελίσσεται μαθαίνοντας και να προτείνει επενδύσεις που έχουν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.
Μερικούς μήνες αργότερα, η IBM ανακοίνωσε ένα “κλώνο” του υπερυπολογιστήWatson, ο οποίος είναι ειδικά σχεδιασμένος για να αναλαμβάνει “θέσεις” ευθύνης σε διοικητικά συμβούλια και να βοηθάει στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο MIT Technology Review, ο κλώνος του Watson δεν είναι ένα σύστημα απομονωμένο σε ένα data center, αλλά ένας εικονικός συνεργάτης, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα για την εταιρεία και με τη βοήθεια μικροφώνων που είναι τοποθετημένα στο χώρο συνάντησης του διοικητικού συμβουλίου μπορεί να ακούει και να συμμετέχει στις συζητήσεις.
Ιεραρχικά χαμηλότερα από τον VITAL και τον Boardroom Watson βρίσκεται ηAmelia, ένα δημιούργημα της IPSoft, το οποίο σύμφωνα με τους κατασκευαστές του μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στους agents ενός call centre. Η Amelia μπορεί να διαβάσει πολύπλοκα εγχειρίδια χρήσης μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και στη συνέχεια να απαντήσει σε ερωτήσεις, διατυπωμένες στην καθομιλουμένη. Όπως λέει η κατασκευάστρια εταιρεία, “η Amelia δεν ακούει απλά μια ερώτηση, αλλά καταλαβαίνει και επιπλέον μαθαίνει από τα λάθη της. Επίσης, αν κάποια στιγμή τα βρει σκούρα, έχει την επιλογή να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους του call centre.
Ο Watson και η Amelia δεν θα θυμώσουν με τον συνεργάτη που προσπαθεί να τους σκάψει το λάκκο ή με τον πελάτη που γίνεται εριστικός εξαιτίας του προβλήματος που αντιμετωπίζει. Επίσης, μπορούν να εκπαιδευτούν σε απλές διαδικασίες πολύ γρηγορότερα από έναν άνθρωπο και τέλος μπορούν να αναπαραχθούν αμέτρητες φορές με την εντολή “Copy”.
Σύμφωνα με τους κατασκευαστές, οι τεχνητές νοημοσύνες και σε μερικά χρόνια τα έξυπνα ρομπότ θα έχουν τη δυνατότητα να αφαιρέσουν από τους εργαζόμενους τις βαρετές εργασίες και να τους δώσουν το χρόνο να κάνουν άλλες που είναι περισσότερο δημιουργικές.
Σύμφωνα με τον Ben Waber, CEO της Sociometric Solutions, “βαρετή” είναι και η εργασία επιλογής και αξιολόγησης ανθρώπινου δυναμικού. Σύμφωνα με την άποψη του, η ποσοτικοποίηση της απόδοσης ενός εργαζόμενου μπορεί να γίνει καλύτερα μέσω της ανάλυσης δεδομένων από έναν αλγόριθμο. Σε παλαιότερο άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο Business Week, αν θυμάμαι καλά με τον τίτλο “Numbers”, γίνονταν αναφορά σε ένα project της ΙΒΜ, το οποίο είχε στόχο να αναθέσει σε τεχνητή νοημοσύνη τη δημιουργία ομάδων εργαζόμενων που θα ταίριαζαν καλύτερα στις απαιτήσεις διαφορετικών έργων. Στη διαδικασία δεν παρεμβάλλονταν κάποιος άνθρωπος και το κάθε μέλος λάμβανε ένα email, στο οποίο η μηχανή το προσκαλούσε στην ομάδα.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η γνωστή εταιρεία μελετών McKinsey δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο “Artificial Intelligence meets the C-Suite”. Για να γράψει το άρθρο, ο Rik Kirkland χρειάστηκε να κάνει αρκετές συνεντεύξεις σε μια εκ των οποίων μιλάει με τους Erik Brynjolfsson και Andrew McAfee που έχουν γράψει από κοινού το βιβλίο “The Second Machine Age: Work, Progress and Prosperity in a Time of Brilliant Technologies” (εκδόσεις W.W. Norton, Ιανουάριος 2014).
Σύμφωνα με τους συγγραφείς βρισκόμαστε στα αρχικά στάδια μιας εποχής που οι μηχανές έχουν την ισχύ να αντιληφθούν ποσότητες πληροφορίας που είναι αδύνατο να γίνουν αντιληπτές από τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Ο Pablo Picasso έκανε κάποια στιγμή μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση, λέγοντας “Οι υπολογιστές είναι άχρηστοι, μπορούν μόνο να δίνουν απαντήσεις”. Στον κόσμο τουPicasso, οι απαντήσεις δεν έχουν καμία αξία. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με τον κόσμο των επιχειρήσεων. Την επόμενη φορά που θα ρωτήσετε το Google Searchκάτι, σκεφτείτε ότι ίσως κάνετε την ερώτηση στο μελλοντικό σας προϊστάμενο.
του Γιάννη Μουρατίδη