Μια επιχειρηματική ιδέα δεν έχει χρόνο να ωριμάσει. Όσο ο δημιουργός της αφήνει το χρόνο να περνά για να τη βελτιώσει, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες κάποιος άλλος δημιουργός να τη διαθέσει στην αγορά σε μορφή “beta”.
Τα τελευταία πενήντα χρόνια, οι τεχνολογίες μπαίνουν τόσο γρήγορα στη ζωή μας που σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούμε κάτι χωρίς να συνειδητοποιούμε πως αυτό αλλάζει την αντίληψή μας για τον κόσμο. Στέλνουμε ένα email για παράδειγμα και ξεχνάμε ότι πριν από 40 χρόνια, το μήνυμα που τώρα χρειάζεται ένα δευτερόλεπτο για να φτάσει στον αποδέκτη του, θα χρειάζονταν τότε μερικά 24ωρα.
Μια από αυτές τις συναρπαστικές αλλαγές, είναι η αλληλεπίδρασή μας με την πληροφορία σε μια κλίμακα που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Μηχανές αναζήτησης, όπως το Google Search και το Microsoft Bing σε συνεργασία με ψηφιακούς βοηθούς, όπως το Siri της Apple διαμορφώνουν μια προσωπική σχέση με ένα άψυχο αντικείμενο, όπως είναι ένας υπολογιστής ή ένα smart phone.
Μπορούμε να έχουμε τις πιο απίθανες απορίες, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και “κάποιος” είναι διαθέσιμος να τις ακούσει και να προσπαθήσει, συχνά με επιτυχία, να τις απαντήσει. Ας φανταστούμε τι έπρεπε να κάνουμε πριν από 20 χρόνια, αν ακούγαμε τη λέξη “εντσιλάδας” στις 11 το βράδυ και θέλαμε να μάθουμε σε τι αντιστοιχεί. Τώρα, το μόνο που χρειάζεται είναι να πληκτρολογήσουμε τη λέξη σε μια μηχανή αναζήτησης. Σε λίγα δευτερόλεπτα, όχι μόνο γνωρίζουμε τι σημαίνει, αλλά έχουμε πρόσβαση σε δεκάδες συνταγές με εντσιλάδας και επιπλέον σε φωτογραφίες, σε video και σε αναλύσεις για τη διατροφική τους αξία. Η αναζήτηση της λέξης στα ελληνικά στη μηχανή αναζήτησης της Google δίνει περίπου 4.000 σχετικά σελίδες. Αν κάνουμε την αναζήτηση στα αγγλικά, το αποτέλεσμα είναι περίπου 10 εκατομμύρια σελίδες.
Περιγράφοντας αυτό το γεγονός σε μια φίλη, η οποία δεν είναι ιδιαίτερα σχετική με την τεχνολογία, μου είπε “Μα αυτό είναι τρομακτικό”. Γιατί; Τη ρώτησα. “Μα γιατί χάνεται η υπομονή” μου απάντησε. “Θα τα θέλουμε όλα τώρα και αυτό μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά μας και στις σχέσεις μας με ανθρώπους”. Δεν έχει άδικο. Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, θα δούμε αυτή τη νέα πραγματικότητα. Ζούμε σε μια περίοδο που διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι όλα τα πράγματα μπορούν να γίνουν ΤΩΡΑ.
Πρόκειται για μια αλλαγή που αναμένεται να φέρει τεράστιες αλλαγές στην ανθρώπινη ψυχολογία. Πριν από μερικούς μήνες η Guardian, αν θυμάμαι καλά, είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο σχετικά με την δυσπροσαρμοστικότητα των εργαζομένων σε εταιρείες, όπως η Google και η Facebook, όταν χρειάζεται να αφήσουν την εταιρεία. Συχνά, μέσα στην εταιρεία, οι άνθρωποι αυτοί έχουν πρόσβαση σε οτιδήποτε ζητήσουν, ακόμα και οικονομικούς πόρους, σχεδόν αμέσως αφού θέσουν το αίτημα τους. Το αποτέλεσμα είναι να αναπτύσσουν έναν αλαζονικό χαρακτήρα που δυσκολεύει τη συμβίωσή τους με ανθρώπους, οι οποίοι δε ζουν στο ίδιο πλαίσιο.
Πέρα όμως από τις ανθρώπινες σχέσεις, η ανυπομονησία επηρεάζει και τις αγοραστικές μας συνήθειες. Θέλουμε ΤΩΡΑ την ανταμοιβή των αγορών που κάναμε στο σουπερμάρκετ, ΤΩΡΑ τον καινούργιο καναπέ στο σαλόνι μας και ΤΩΡΑ να κάνουμε ένα παιδί.
Η παράμετρος που είναι γνωστή ως Time to market, θα πρέπει στο μέλλον να τείνει στην τιμή μηδέν. Κάτι τέτοιο ίσως αντικατοπτρίζει και η έννοια του “beta”.Μπορούμε να αποκτήσουμε την πιο εξελιγμένη έκδοση του λογισμικού που χρησιμοποιούμε ή ίσως στο μέλλον το νέο μας πλυντήριο πιάτων, αλλά αν συνοδεύεται από τη λέξη “beta”, σημαίνει ότι η εταιρεία έκανε ότι μπορούσε για να μας προσφέρει αυτό που θέλουμε όσο πιο ΤΩΡΑ γίνεται, αλλά θα πρέπει και εμείς να αποδεχτούμε ότι μπορεί να έχει μερικά προβληματάκια.
Μια επιχειρηματική ιδέα δεν έχει χρόνο να ωριμάσει. Όσο ο δημιουργός της αφήνει το χρόνο να περνά για να τη βελτιώσει, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες κάποιος άλλος δημιουργός να τη διαθέσει στην αγορά σε μορφή “beta”.
Στον κόσμο του ΤΩΡΑ, ο σχετικός χρόνος συρρικνώνεται. Θα μπορέσουμε άραγε να προσαρμοστούμε σε αυτήν την αλλαγή;
Γιάννης Μουρατίδης