Στον πρώτο γήινο ωκεανό, τα χημικά στοιχεία έκαναν δισεκατομμύρια συνδυασμούς πριν δημιουργήσουν την πρώτη ζωή. Αυτή η διαδικασία δεν έχει σταματήσει μέχρι σήμερα. Η ζωή εξελίσσεται συνεχώς μέσα από τη γνώση αποτυχημένων πειραμάτων. Και ενώ είμαστε δημιουργήματα αυτής της εξέλιξης, συχνά φοβόμαστε πολύ να κάνουμε επιλογές, αν δεν είμαστε “απόλυτα” βέβαιοι ότι το αποτέλεσμά τους θα είναι επιτυχημένο.
Το 1986, η συμβουλευτική εταιρεία McKinsey προέβλεψε ότι ο αριθμός των κινητών τηλεφώνων στις ΗΠΑ το 2000 δεν θα ξεπερνούσε το 1 εκατομμύριο. Το 2000, στις ΗΠΑ, ήταν σε χρήση περισσότερα από 100 εκατομμύρια κινητά τηλέφωνα. Ακόμα πιο διαφωτιστική ήταν μια έρευνα που δημοσίευσε το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Στην έρευνα συμμετείχαν 280 ειδήμονες, οι οποίοι έκαναν 28.000 προβλέψεις για το μέλλον. Οι ειδήμονες αποδείχτηκε ότι ήταν ελάχιστα πιο ακριβείς από το “τυχαίο” και λιγότερο ακριβείς από βασικούς αλγόριθμους.
Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που καθημερινά πανίσχυροι υπολογιστές σε όλον τον κόσμο προσπαθούν να προβλέψουν το μέλλον για να βοηθήσουν στη λήψη αποφάσεων με το μικρότερο δυνατό ρίσκο.
Οι νέοι ή όσοι αισθάνονται νέοι αντιδρούν σε αυτόν τον τρόπο σκέψης, ζητώντας την ευκαιρία να κάνουν λάθος και να μάθουν από αυτό. Ενδεχομένως, έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι ασφαλείς λύσεις είναι δύσκολο να απαντήσουν στα μεγάλα ζητήματα του μέλλοντος. Σε ένα κόσμο που 6,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι επιδιώκουν να φτάσουν στο επίπεδο ζωής που βρίσκονται σήμερα περίπου 700 εκατομμύρια άνθρωποι, θα πρέπει να γίνουν πολλά “θαύματα” για να πολλαπλασιαστούν οι διαθέσιμοι πόροι. Οι τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης είναι αυτοί που προέχουν και ακολουθούν η επικοινωνία, η ψυχαγωγία και η κατανάλωση.
Ήδη το Google είναι σήμερα ένα πανίσχυρο εργαλείο μάθησης, τα Facebook καιTwitter πανίσχυρα εργαλεία επικοινωνίας, τα Tesla και το αυτόνομο όχημα τηςGoogle αλλάζουν την εικόνα της αυτοκινητοβιομηχανίας και η τεχνητή νοημοσύνη επηρεάζει ήδη τον τομέα της εργασίας. Όμως για το καθένα από αυτά τα “μεγάλα” πράγματα, προηγήθηκαν δεκάδες ή ίσως χιλιάδες αποτυχημένες προσπάθειες.
Οι “ρισκαδόροι” επενδυτές γνωρίζουν αυτήν την πραγματικότητα. Στις 100 επενδύσεις που θα κάνουν οι 10 θα είναι πετυχημένες και ίσως μια στις χίλιες φτάσει στο σκαλοπάτι του δισεκατομμυρίου δολαρίων. Επίσης γνωρίζουν ότι μόλις το 30% έως 40% της επιτυχίας ενός project εξαρτάται από τον επιχειρηματία. Ο ανταγωνισμός και το περιβάλλον διαμορφώνουν το υπόλοιπο.
Σε μια πρόσφατη συζήτηση ακούστηκε μια σκέψη, η οποία δίνει στο λάθος μια νέα διάσταση. Ένας entrepreneur που είχε συνεργαστεί με ένα developer για την υλοποίηση της ιδέας του δήλωσε με απογοήτευση, “Έπρεπε να έχουμε δει πιο σύντομα ότι η συνεργασία δεν προχωρά και να δοκιμάσουμε μια άλλη”.
Ίσως, αντί να αποφεύγουμε το λάθος, χρειάζεται να βρούμε τρόπους ώστε να το εντοπίζουμε πιο έγκαιρα. Παράλληλα, πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στο ενδεχόμενο να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια που κάνουμε, προκειμένου να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο.
Να μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν άνθρωποι που πλήρωσαν με τη ζωή τους το ταξίδι προς το άγνωστο και την ανακάλυψη. Οπότε μερικές χιλιάδες χαμένα ευρώ έχουν μάλλον πολύ λιγότερη αξία.
του Γιάννη Μουρατίδη