Τον περασμένο Μάιο, το διοικητικό συμβούλιο της Deep Knowledge Venture, μιας εταιρείας venture capital με έδρα στο Hong Kong, απέκτησε ένα νέο μέλος, τον κύριο VITAL. Όμως ο VITAL (Validating Investement Tool for Advancing Life Sciences) δεν ήταν άνθρωπος, αλλά ένας αλγόριθμος που έχει την ικανότητα να εξελίσσεται μαθαίνοντας και να προτείνει επενδύσεις που έχουν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.

Μερικούς μήνες αργότερα, η IBM ανακοίνωσε ένα “κλώνο” του υπερυπολογιστήWatson, ο οποίος είναι ειδικά σχεδιασμένος για να αναλαμβάνει “θέσεις” ευθύνης σε διοικητικά συμβούλια και να βοηθάει στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο MIT Technology Review, ο κλώνος του Watson δεν είναι ένα σύστημα απομονωμένο σε ένα data center, αλλά ένας εικονικός συνεργάτης, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα για την εταιρεία και με τη βοήθεια μικροφώνων που είναι τοποθετημένα στο χώρο συνάντησης του διοικητικού συμβουλίου μπορεί να ακούει και να συμμετέχει στις συζητήσεις.

Ιεραρχικά χαμηλότερα από τον VITAL και τον Boardroom Watson βρίσκεται ηAmelia, ένα δημιούργημα της IPSoft, το οποίο σύμφωνα με τους κατασκευαστές του μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στους agents ενός call centre. Η Amelia μπορεί να διαβάσει πολύπλοκα εγχειρίδια χρήσης μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και στη συνέχεια να απαντήσει σε ερωτήσεις, διατυπωμένες στην καθομιλουμένη. Όπως λέει η κατασκευάστρια εταιρεία, “η Amelia δεν ακούει απλά μια ερώτηση, αλλά καταλαβαίνει και επιπλέον μαθαίνει από τα λάθη της. Επίσης, αν κάποια στιγμή τα βρει σκούρα, έχει την επιλογή να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους του call centre.

Ο Watson και η Amelia δεν θα θυμώσουν με τον συνεργάτη που προσπαθεί να τους σκάψει το λάκκο ή με τον πελάτη που γίνεται εριστικός εξαιτίας του προβλήματος που αντιμετωπίζει. Επίσης, μπορούν να εκπαιδευτούν σε απλές διαδικασίες πολύ γρηγορότερα από έναν άνθρωπο και τέλος μπορούν να αναπαραχθούν αμέτρητες φορές με την εντολή “Copy”.

Σύμφωνα με τους κατασκευαστές, οι τεχνητές νοημοσύνες και σε μερικά χρόνια τα έξυπνα ρομπότ θα έχουν τη δυνατότητα να αφαιρέσουν από τους εργαζόμενους τις βαρετές εργασίες και να τους δώσουν το χρόνο να κάνουν άλλες που είναι περισσότερο δημιουργικές.

Σύμφωνα με τον Ben Waber, CEO της Sociometric Solutions, “βαρετή” είναι και η εργασία επιλογής και αξιολόγησης ανθρώπινου δυναμικού. Σύμφωνα με την άποψη του, η ποσοτικοποίηση της απόδοσης ενός εργαζόμενου μπορεί να γίνει καλύτερα μέσω της ανάλυσης δεδομένων από έναν αλγόριθμο. Σε παλαιότερο άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο Business Week, αν θυμάμαι καλά με τον τίτλο “Numbers”, γίνονταν αναφορά σε ένα project της ΙΒΜ, το οποίο είχε στόχο να αναθέσει σε τεχνητή νοημοσύνη τη δημιουργία ομάδων εργαζόμενων που θα ταίριαζαν καλύτερα στις απαιτήσεις διαφορετικών έργων. Στη διαδικασία δεν παρεμβάλλονταν κάποιος άνθρωπος και το κάθε μέλος λάμβανε ένα email, στο οποίο η μηχανή το προσκαλούσε στην ομάδα.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η γνωστή εταιρεία μελετών McKinsey δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο “Artificial Intelligence meets the C-Suite”. Για να γράψει το άρθρο, ο Rik Kirkland χρειάστηκε να κάνει αρκετές συνεντεύξεις σε μια εκ των οποίων μιλάει με τους Erik Brynjolfsson και Andrew McAfee που έχουν γράψει από κοινού το βιβλίο “The Second Machine Age: Work, Progress and Prosperity in a Time of Brilliant Technologies” (εκδόσεις W.W. Norton, Ιανουάριος 2014).

Σύμφωνα με τους συγγραφείς βρισκόμαστε στα αρχικά στάδια μιας εποχής που οι μηχανές έχουν την ισχύ να αντιληφθούν ποσότητες πληροφορίας που είναι αδύνατο να γίνουν αντιληπτές από τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Ο Pablo Picasso έκανε κάποια στιγμή μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση, λέγοντας “Οι υπολογιστές είναι άχρηστοι, μπορούν μόνο να δίνουν απαντήσεις”. Στον κόσμο τουPicasso, οι απαντήσεις δεν έχουν καμία αξία. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με τον κόσμο των επιχειρήσεων. Την επόμενη φορά που θα ρωτήσετε το Google Searchκάτι, σκεφτείτε ότι ίσως κάνετε την ερώτηση στο μελλοντικό σας προϊστάμενο.

του Γιάννη Μουρατίδη

Τον περασμένο Νοέμβριο, ο Bill Gates δεν δίστασε να δηλώσει ότι τα σχέδια τηςFacebook, αλλά και άλλων εταιρειών τεχνολογίας, να επεκτείνουν το Internet σε αναπτυσσόμενες χώρες, μοιάζουν περισσότερο με κακό αστείο. Η άποψη του πρώην CEO της Microsoft και συνιδρυτή του Bill & Melinda Gates Foundation, το οποίο διαχειρίζεται σχεδόν 40 δισεκατομμύρια δολάρια, είναι ότι οι περιοχές που οι Facebook και Google θέλουν να προσφέρουν πρόσβαση στο Internet, έχουν πολύ σοβαρότερα ζητήματα να αντιμετωπίσουν, όπως θανατηφόρες ασθένειες και λειψυδρία.

Ο Mark Zuckerberg δεν άκουσε τις συμβουλές του γηραιότερου Gates και ηFacebook έχει ήδη δώσει στη δημοσιότητα πληροφορίες για δύο τουλάχιστονproject, τα οποία θα επεκτείνουν με drones ή δορυφόρους το Internet σε αυτές τις περιοχές. Ένα project με αερόστατα  έχει ξεκινήσει και η Google, η οποία μάλιστα παρουσίασε πρόσφατα και τα επιτυχημένα αποτελέσματα μιας πιλοτικής φάσης στην Αφρική.

Σύμφωνα με μια φρέσκια έρευνα της McKinsey, περισσότερο από το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού παραμένει εκτός πρόσβασης. Αυτό δε σημαίνει μόνο παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν chat και να ανεβάσουν selfies στοFacebook, αλλά και σχολεία, επιχειρήσεις και κυβερνητικές υποδομές. Τα καλά νέα είναι ότι την περασμένη δεκαετία, ο παγκόσμιος online πληθυσμός έφτασε τα 2,7 δισεκατομμύρια άτομα που σημαίνει ότι περίπου 1,8 δισεκατομμύρια άτομα απέκτησαν πρόσβαση στο Internet από το 2004 μέχρι σήμερα. Η πρόβλεψη τηςMcKinsey είναι ότι περίπου 500 έως 900 εκατομμύρια άτομα θα αποκτήσουν πρόσβαση στο Internet μέχρι το 2017. Όμως ακόμα και με το πιο αισιόδοξο σενάριο, περίπου 4,2 δισεκατομμύρια άτομα θα μείνουν εκτός δικτύου. Το πρόβλημα είναι ότι στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι αυτοί δε βρίσκονται εκτός δικτύου από επιλογή τους. Το 75% του offline πληθυσμού συγκεντρώνεται σε 20 χώρες και το 64% αυτών ζουν σε περιοχές που δύσκολα μια επιχείριση ή το κράτος θα αποφασίσει να επενδύσει για να τους προσφέρει τις υποδομές πρόσβασης ή για να είμαστε ακριβείς τις υποδομές πρόσβασης που έχουν οι αναπτυγμένες χώρες.

Η εξάπλωση του Internet στον αναπτυγμένο κόσμο βασίστηκε καταρχήν στο καλώδιο και την οπτική ίνα. Οι ασύρματες συνδέσεις έχουν μια κατακόρυφη ανάπτυξη την τελευταία δεκαετία, αλλά ακόμα και σήμερα αποτελούν ένα περιορισμένο ποσοστό σε σχέση με τη συνολική χωρητικότητα της ραχοκοκαλιάς του Internet. Σύμφωνα με τη McKinsey και άλλους τεχνικούς αναλυτές, η αναλογία στις αναπτυσσόμενες χώρες θα περιλαμβάνει κατά πάσα πιθανότητα ασύρματες συνδέσεις σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τις συνδέσεις μέσω καλωδίων ή οπτικών ινών. Ίσως πολλοί από τους χρήστες αυτών των χωρών δεν θα έχουν ποτέ επαφή με προσωπικό υπολογιστή γραφείου και ίσως κάποια από τα παιδιά των χωρών αυτών δεν αγγίξουν ποτέ πραγματικό πληκτρολόγιο.

Ωστόσο, το ερώτημα που μάλλον δικαιολογημένα θέτει ο Bill Gates, είναι αν ένας άνθρωπος που προσπαθεί στην κυριολεξία να εξασφαλίσει την επιβίωση του απέναντι σε εχθρούς, όπως η δίψα και η ελονοσία, μπορεί να έχει στη σκέψη του σαν προτεραιότητα την πρόσβαση στο Internet. Υποστηρίζει και εκείνος τη χρήση της τεχνολογίας, αλλά μέσα από την οπτική της βελτίωσης παραγόντων που σχετίζονται με την υγεία και τα βασικά χαρακτηριστικά μιας ποιοτικής ζωής. Το Ίδρυμα του ξοδεύει περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο προς αυτήν την κατεύθυνση και ένα από τα πρόσφατα επιτεύγματα που ανακοίνωσε είναι η μείωση κατά 50% του κόστους των εμβολίων που διανέμονται σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Από τη θέση του παρατηρητή, αυτού που μπορούμε να δούμε είναι δύο μεγάλους πλούτους να “μάχονται” για το ποιος θα προσφέρει τα περισσότερα και καλύτερα σε ένα πληθυσμό ανθρώπων που δυστυχεί. Και αυτό κυρίως θετικό φαίνεται.

του Γιάννη Μουρατίδη

Κάποιες φορές, η μεταβολή τάσεων στις οποίες η τεχνολογία έχει άμεση επίδραση είναι τόσο γρήγορη που αν κάποιος βρίσκεται μακριά από το επίκεντρο των εξελίξεων, είναι πιθανό να μην καταλάβει ότι κάτι ανάμεσα σε δύο ανόδους μπορεί να έχει παρεμβληθεί μια πτώση.

Τον περασμένο Μάιο γράψαμε αυτό το κείμενο,  έχοντας μια εικόνα της onlineεκπαίδευσης στις Η.Π.Α., η οποία, όπως μάθαμε σήμερα, δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα.

Το 2012, οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο για την δωρεάν onlineεκπαίδευση, το οποίο όριζε τη χρονιά εκείνη ως “the year of the MOOC”, όπου τοMOOC είναι η συντομογραφία του “massively open online courses”. Ένας από τους ανθρώπους που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια ήταν ο Anant Agarwal, καθηγητής της επιστήμης των υπολογιστών στο MIT και CEO της πλατφόρμας edX, η οποία προσφέρει online εκπαίδευση από κορυφαία πανεπιστήμια σε όλον τον κόσμο.

Ένα χρόνο αργότερα, η ιδέα άρχισε να ξεθωριάζει, αλλά πριν το μήνυμα διανύσει την απόσταση που μας χωρίζει από τις ΗΠΑ, η τάση του MOOC επανήλθε σε ανοδική τροχιά και σύμφωνα με τον Agarwal, από τις αρχές του 2014, οι εγγραφές στην πλατφόρμα edX έχουν διπλασιαστεί. Θετικά είναι και τα μηνύματα μιας φρέσκιας έρευνας, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία των πανεπιστημίων MIT, Harvard και του κινέζικου Tsinghua και δείχνει ότι οι το επίπεδο των σπουδαστών που παρακολούθησαν μαθήματα φυσικής online, ήταν ίδιο με τους σπουδαστές που παρακολούθησαν τα μαθήματα σε αίθουσα.

Σύμφωνα με αναλυτές που είδαν από κοντά την όλη την εξέλιξη του MOOC, η ζημιά έγινε από ιδιωτικές εταιρείες, όπως η Coursera, οι οποίες φούσκωσαν τις δυνατότητες του MOOC, χωρίς όμως να έχουν αποτελέσματα επιτυχιών που να δικαιολογούν την έπαρση τους. Όταν η Udacity της οποίας ο CEO ήταν ένα από τους πρώτους υποστηρικτές του MOOC εγκατέλειψε την προσπάθεια, φάνηκε σαν κάποιος να έσβηνε τα φώτα. Όμως έρευνες, όπως η παραπάνω, δίνουν το δικαίωμα στον Agarwal να κάνει λόγο για τον ερχομό του MOOC 2.0

Ήδη η Γαλλία, η Κίνα, αλλά και η Σαουδική Αραβία έχουν αρχίσει να υιοθετούν την πλατφόρμα ανοιχτού λογισμικού του edX για να δημιουργήσουν τα δικά τους προγράμματα online εκπαίδευσης. Στη Σαουδική Αραβία για παράδειγμα, το υπουργείο εργασίας χρησιμοποιεί το edX για να εκπαιδεύσει γυναίκες, άτομα με αναπηρίες και άτομα που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές. “Είναι προφανές”, λέει ο Agarwal “ότι η online εκπαίδευση δεν είναι μόνο ένα αντίπαλο δέος των ακριβών μαθημάτων που προσφέρουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά έχει πολύ περισσότερες εφαρμογές”.

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια φαίνεται να προσαρμόζονται σε αυτήν την τάση και αρκετά παρέχουν πλέον ένα πρόγραμμα σπουδών με κάποια μαθήματα διαθέσιμα και σε online μορφή. Το MIT που ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, αξιοποιεί το χρόνο παρουσίας των σπουδαστών στο πανεπιστήμιο για να τους προσφέρει περισσότερο πρακτική εκπαίδευση, καθώς η θεωρία καλύπτεται κυρίως online.Ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα που έχει προκύψει από την πρακτική εφαρμογή είναι ότι σε ένα video που διαρκεί 40 λεπτά, ο χρόνος που αφιερώνουν οι σπουδαστές είναι περίπου 2 λεπτά, ενώ video διάρκειας 6 λεπτών τα παρακολουθούν για όλη τη διάρκεια.

Ευρήματα, όπως αυτό, αλλά και άλλες παρατηρήσεις που θα προκύψουν μέσα από τη ψηφιακή εκπαίδευση, αναμένεται να επηρεάσουν και τον τομέα της παραδοσιακής εκπαίδευσης, ο οποίος πρακτικά δεν έχει κάνει κανένα άλμα τα προηγούμενα 200 χρόνια.

Για τη χώρα μας, όπου η οικονομική κρίση έχει ορθώσει αρκετά εμπόδια στο δρόμο της εκπαίδευσης, αλλά παράλληλα η ανάγκη επιπρόσθετης εκπαίδευσης είναι επιβεβλημένη για την καταπολέμηση της ανεργίας, τα MOOC θα ήταν βούτυρο στο ψωμί των σπουδαστών, αλλά και τους κράτους που αναζητά αποτελεσματικές και οικονομικές λύσεις. Από όσο γνωρίζουμε προσωρινά κάποια πανεπιστήμια, όπως το πανεπιστήμιο της Κρήτης, προσφέρουν μεμονωμένα μαθήματα, χωρίς αυτά να εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα σπουδών, ενώ όσον αφορά κρατικό προγραμματισμό, προσωρινά δεν υπάρχει κάτι ούτε στον πίνακα ανακοινώσεων.

του Γιάννη Μουρατίδη

Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, η Apple πούλησε περισσότερα από 10 εκατομμύριαiPhone 6, πετυχαίνοντας νέο ρεκόρ στην ιστορία της. Ωστόσο, δε θα σταθούμε στην εξαιρετική επιτυχία του marketing της εταιρείας, το οποίο φυσικά υποστηρίζεται και από μια πολύ αξιόλογη συσκευή, όσο σε ένα δευτερεύον, αλλά εξίσου σημαντικό γεγονός.

Σε κάθε μια από αυτές τις συσκευές είναι ενσωματωμένοι αισθητήρες, οι οποίοι σε συνεργασία με τη νέα πλατφόρμα HealthKit της Apple, δημιουργούν ένα ξεχωριστό ψηφιακό οικοσύστημα για τις εφαρμογές υγείας και ευεξίας. Αυτό σημαίνει ότι 10 εκατομμύρια άνθρωποι που σύντομα θα είναι αρκετά εκατομμύρια περισσότεροι, θα έχουν πρόσβαση σε εργαλεία ποσοτικοποίησης των αθλητικών τους δραστηριοτήτων, αλλά και σε εργαλεία μέτρησης των δεικτών ευεξίας και υγείας τους.

Παρόμοιοι αισθητήρες αναμένεται να είναι ενσωματωμένοι στο επερχόμενοiWatch, ενώ ήδη εταιρείες, όπως οι LG, Samsung, Nike, Jawbone και Fitbit για να ονομάσουμε μόνο μερικές από τις δεκάδες, έχουν παρουσιάσει προϊόντα, τα οποία απευθύνονται στην ίδια αγορά. Παράλληλα, οι developers δημιουργούν εφαρμογές που στοχεύουν στην καλύτερη αξιοποίηση του hardware, αλλά κυρίως στην ευφυέστερη ανάλυση των δεδομένων που συλλέγουν οι αισθητήρες.

Ο Tim Ferriss είναι ένας body hacker. Το βιβλίο του “The 4-Hour Body”  είναι ένας οδηγός βελτίωσης του σώματος και των λειτουργιών του, ο οποίος βασίστηκε σε επιστημονικά δεδομένα, άλλα και πειράματα που έκανε ο συγγραφέας στον εαυτό του. Ενώ ο μέσος άνθρωπος θα κάνει μια εξέταση αίματος το χρόνο για να πάρει μια εικόνα των δεικτών υγείας, ο Tim Ferriss παρακολουθούσε κάποιους από τους δείκτες του σε πραγματικό χρόνο, με στόχο να ρυθμίζει τη διατροφή και την άσκησή, πετυχαίνοντας το βέλτιστο συνδυαστικό αποτέλεσμα.

Και ενώ η προληπτική ιατρική είναι σωτήρια, καθώς ακόμα και ένας φαινομενικά υγιής οργανισμός μπορεί να επιβαρύνεται με αργό ρυθμό και ένα πρόβλημα να γίνει φανερό όταν πλέον θα είναι δύσκολα αναστρέψιμο. Γιατί χρειάζεται να ξέρουμε με ακρίβεια των αριθμό των καρδιακών μας παλμών, των αναπνοών μας, των βημάτων που κάναμε, των ωρών που κοιμηθήκαμε και των θερμίδων που κάψαμε σε όλη τη διάρκεια του 24ωρου, 7 μέρες την εβδομάδα, 365 μέρες το χρόνο σαν να είμαστε κρίσιμοι servers σε ένα data center;

Η άποψή μου είναι ότι για όσους δεν κάνουν πρωταθλητισμό, είναι μάλλον άσκοπο να μετατρέπουν την καθημερινή τους ζωή σε αγώνα πρωταθλήματος. Επίσης, δεν θεωρώ ότι μπορεί μια συσκευή να καθορίζει την ευζωία μας, βασισμένη σε μέσους όρους ευζωίας πληθυσμών που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα, με διαφορετικές διατροφικές συνήθειες και διαφορετική φιλοσοφία ζωής.

Εκτός αυτού, ο πρωταθλητισμός θέλει αφοσίωση. Σύμφωνα με έρευνες, το 50% των αγοραστών σταματούν να χρησιμοποιούν τις παραπάνω συσκευές μόλις 6 μήνες μετά την πρώτη χρήση και ένα επιπλέον ποσοστό 30% έως 40% κάνει το ίδιο μετά τον πρώτο έτος. Αυτό σημαίνει ότι μόλις το 10% ή ίσως και λιγότερο των αγοραστών θα δημιουργήσει ένα νέο τρόπο ζωής με κίνητρο τη συσκευή που αγόρασε. Τα ευρήματα φαίνεται να συντονίζονται με μια έρευνα της Gallup, η οποία αποκαλύπτει ότι το 51% των κατοίκων στις ΗΠΑ δηλώνουν ότι θέλουν να χάσουν βάρος. Από αυτούς, το 25% κάνει μια προσπάθεια να το πετύχει και από το ποσοστό αυτό μόλις το 2% μετουσιώνει την προσπάθεια σε τρόπο ζωής. Φυσικά, αυτό δεν αποτρέπει τη βιομηχανία αδυνατίσματος να ξεπερνά σε έσοδα τα 60 δις δολάρια. Οπότε, κάτι ανάλογο είναι πολύ πιθανό να συμβεί και με τη βιομηχανία συσκευών αυτοβελτίωσης.

Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει μια λεπτομερή ματιά στον πληθυσμό των ατόμων που αξιοποιούν στο μέγιστο, σχεδόν λατρεύουν θα μπορούσαμε να πούμε αυτές τις συσκευές. Ανάμεσα τους, υπάρχουν ήδη άτομα που προσδοκούν τη μελλοντική συγχώνευση ανθρώπου και μηχανής. Στόχος τους δεν είναι η διατήρηση ενός καλού επιπέδου υγείας και σωματικής ευεξίας, αλλά ψηλότερες κορυφές που αγγίζουν, σε σχέση με τους σημερινούς μέσους όρους, το επίπεδο του υπερανθρώπου. Τεχνολογίες όπως, φακοί επαφής με υπέρυθρη ή μακροσκοπική όραση, βιονικά μέλη που πολλαπλασιάζουν την ανθρώπινη δύναμη, έξυπνα φάρμακα και συσκευές που διεγείρουν τμήματα του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι βούτυρο στο ψωμί των μελλοντικών υπερανθρώπων. Ίσως στο πιο μακρινό μέλλον, θα έχουν πρόσβαση σε τεχνητά όργανα που θα παράγονται από 3D εκτυπωτές, όπως ένα συκώτι η μια καρδιά, με καλύτερες “επιδόσεις” από τα αντίστοιχα φυσικά. Το πιο πιθανό είναι ότι οι τεχνολογίες αυτές δεν θα είναι προσβάσιμες σε όλους, κυρίως λόγω υψηλού κόστους. Η Google με τα Google Glass, τα οποία πωλούνται για 1500 δολάρια, ενώ το κόστος παραγωγής τους δεν ξεπερνά τα 200 δολάρια, έστειλε ένα σαφές μήνυμα σχετικά με τους περιορισμούς πρόσβασης στην τεχνολογία αιχμής.

Από τη θέση του παρατηρητή διαπιστώνουμε μια κρίσιμη αλλαγή. Η φυσική εξέλιξη που ήταν μέχρι τώρα η βασική οδός αυτοβελτίωσης των έμβιων οργανισμών, είναι πλέον για κάποιους μια αργή διαδικασία.

του Γιάννη Μουρατίδη